1. Chińskie znaki
Każdy kojarzy, że język chiński posiada znaki, ale czy wiesz, że nie ma alfabetu? Oznacza to, że nie ma systemu kilkunastu symboli, które potem tworzą słowa tak jak w językach europejskich. W takim razie ile znaków jest w języku chińskim? Według narodowego słownika Kangxi jest to 47 035 znaków. Oczywiście jest to jedno ze źródeł, ponieważ można w innych znaleźć inne dane. Brzmi przerażająco, ale nie ma się co zrażać, ponieważ aby być w stanie przeczytać większość tekstów, np. tekstów w gazetach, wystarczy znać koło 3500 znaków. Podczas nauki znaków ważna jest kolejność stawiania kresek, należy pamiętać na przykład o tym, że piszemy od góry do dołu, od lewej do prawej, najpierw poziome, a potem pionowe kreski itd.
Ciekawostka: Istnieją znaki uproszczone i tradycyjne. Uproszczonych używa się w Chinach kontynentalnych, powstały one w celu zapobiegania analfabetyzmowi w ówczesnym społeczeństwie. Tradycyjne używane są nadal na Tajwanie, w Hongkongu i Makau.
2. Tony w języku chińskim
Chiński to język tonalny. Każda sylaba może być wypowiedziana w czterech tonach: płaskim, wznoszącym, opadająco-wznoszącym, opadającym. Nazywamy je zwykle kolejno ton pierwszy, drugi, trzeci i czwarty. W zależności jakiego tonu użyjemy wypowiadając sylabę zmienia to jej znaczenie. Dodatkowo istnieje też ton neutralny/ zerowy, który czasem liczony jest jako piąty ton.
Ciekawostka: Może się wydawać, że cztery tony to już sporo, ale inne języki azjatyckie mają ich więcej, nawet do 9 tonów. Tony śmiało możemy porównać do muzyki, ponieważ śpiewając lub grając na instrumencie wydobywamy dźwięki na różnych wysokościach. Nie możemy zagrać trochę wyżej lub niżej, bo będzie już to inny dźwięk, a porównując to do chińskiego inne znaczenie słowa. Z tego powodu tony są bardzo ważne i już od początku nauki należy na nie zwrócić szczególną uwagę.
3. Transliteracja
W czytaniu chińskich znaków pomaga nam transliteracja. W Chinach kontynentalnych używany jest Hanyu Pinyin (汉语拼音). Natomiast na Tajwanie używa się Zhuyin Fuhao (注音符号) nazywany też „bopomofo”. Transliteracja bardzo ułatwia naukę języka, dzięki niej możemy poznać odczytanie danego znaku. Jednak aby móc używać transliteracji, trzeba nauczyć się zasad czytania piniyinu. Dla łatwiejszego zrozumienia poniżej mamy tabelę z pinyinem i jego przybliżonym odczytaniem.