Charakterystyczne cechy języka japońskiego:
PISMO
By móc swobodnie posługiwać się językiem japońskim, należy przyswoić trzy rodzaje pisma. Dwa z nich to sylabariusze systemu pisma kana, zawierające po 48 znaków:
HIRAGANA (ひらがな) – używana do zapisu okurigany (odmiennych końcówek gramatycznych), różnych partykuł, przedrostków i przyrostków oraz japońskich słów, które nie mają własnego zapisu kanji (znaki pochodzenia chińskiego).
Wyewoluowała z chińskiego pisma używanego do zapisu fonetycznego (man’yōgana), a kształty jej zapisu wywodzą się z chińskiego pisma trawiastego (kaligraficznego). Początkowo hiragana zyskała dużą popularność wśród kobiet na dworach, które nie mogły uczyć się kanji, gdyż dawniej mogli to robić tylko mężczyźni. Również pierwsze powieści pisane przez kobiety, takie jak Opowieść o Genjim (Genji monogatari) były niemal całe pisane hiraganą.
KATAKANA (カタカナ) – używana do zapisu nazw własnych i słów pochodzenia obcego, wyrazów dźwiękonaśladowczych, nazw zoologicznych i botanicznych oraz podkreśleń (w języku polskim w tym celu używamy np. kursywy). Katakana wyewoluowała dzięki japońskim mnichom buddyjskim, którzy tłumaczyli chińskie teksty na japoński. Dawniej, wraz z kanji była używana w oficjalnych dokumentach.
zdjęcie:https://64.media.tumblr.com/e619dc315104bb6405b53bb98b969e86/683036b5d592ef68-dc/s1280x1920/e055c925a60c1cd601b2808da01e1610dcc05d93
Trzeci to znaki pochodzenia chińskiego, czyli kanji (漢字). Są podstawą pisanego języka, a do Japonii dotarły z Chin, przez Koreę w V i VI wieku.
-
nie reprezentują pozbawionego znaczenia dźwięku (jak np. alfabety), lecz słowa lub najmniejsze cząstki języka, posiadające znaczenie (morfemy)
-
większość kanji czyta się na dwa sposoby:
-
kun’yomi (訓読み) czytanie rdzennie japońskie – zwykle słowa składające się z jednego znaku kanji
-
on’yomi (音読み) czytanie sinojapońskie, wywodzące się z chińskiego – mimo wielu wyjątków, zwykle używa się go do czytania słów składających się z co najmniej dwóch znaków kanji
RŌMAJI
Rōmaji (ローマ字) to dosłownie „znaki rzymskie”, czyli nic innego jak transkrypcja japońskiego pisma za pomocą alfabetu łacińskiego. Co ciekawe nie ma jednej obowiązującej transkrypcji, można wyróżnić dwie:
-
Kunrei-shiki rōmaji (訓令式ローマ字)
-
transkrypcja Hepburna (ヘボン式ローマ字 Hebon-shiki rōmaji) – oparta na języku angielskim, więc wymaga od polskich uczniów wzięcia tego pod uwagę, np. し trankrybujemy wg transkrypcji Hepburna jako shi, jednak czytamy jako si.
https://scontent.fwaw7-1.fna.fbcdn.net/v/t1.6435-9/196177381_321372809532982_4596007713247973303_n.jpg?_nc_cat=105&ccb=1-7&_nc_sid=5f2048&_nc_ohc=YBGdwcg6DUgAX_4gS8h&_nc_ht=scontent.fwaw7-1.fna&oh=00_AfBnhLoBT71sVSKZL-bs54g7TiJ1lEboX-Z8y3_SzElEjw&oe=6612B3BESZYK ZDANIA
Szyk zdania w języku japońskim różni się od tego, który znajdziemy w polskim czy angielskim. Przykładowe zdanie wygląda tak:
(私)は水を飲みます。
(watashi) wa mizu o nomimasu
niebieski – opcjonalny podmiot, czyli tutaj osoba – 私 (watashi) – ja (możemy go pomijać tak jak w języku polskim)
pomarańczowy – partykuły – oznaczają funkcje słów w zdaniu, by się nie pogubić, ułatwiają ,,poruszanie się” po zdaniu
zielony – rzeczownik
czerwony – czasownik
Warto zauważyć, że główną różnicą między polskim a japońskim, jeśli chodzi o szyk zdania, jest miejsce, w którym znajduje się czasownik. Oczywiście, polski szyk zdania pozwala na swobodę, jednak rzadko znajdziemy w naszym języku czasownik na końcu zdania. Chcąc dosłownie przetłumaczyć to zdanie, wygląda ono tak:
(私)は水を飲みます。
(watashi) wa mizu o nomimasu
(Ja) wodę piję.
Żaden Polak raczej tak nie powie. Zdecydowanie wolimy ,,Piję wodę” lub ,,Ja piję wodę’’.
https://www.wasabi-jpn.com/wp-content/uploads/2016/07/Japanese-Word-Order.
Jeśli chcesz zacząć uczyć się języka japońskiego, zapraszamy do naszej szkoły Molihua, gdzie prowadzimy zajęcia w minigrupach online! 🙂